Op een koude winterdag maakte ik een wandeling door Brussel. Mijn oog viel op een jongen met een grote gele surfplank. Rare verschijning zo in de winter. Ik besloot hem te volgen, hij zou me zeker naar de zonnigste plekjes brengen. Op een gegeven moment raakte ik hem kwijt. Diverse andere routeplanners bepaalden daarna het traject van mijn wandeling: de zon aan de overkant van de straat, een meisje met cello, drie langzame Japanse dames, de zoektocht naar een café dat open is op zaterdagmiddag.
Het leuke aan Brussel is dat je altijd gekke of bijzondere details tegenkomt. Bizarre winkeltjes of mensen. Zoals de artisanale papierdrukker die zijn informatie in het Engels, Frans en Japans aanbiedt, maar niet in het Nederlands. Een eetcafé 'Ballekes' genaamd waar ze 'Famous Belgian meatballs' aanbieden. Ik wist niet dat België bekend stond om gehaktballen, maar als je iets maar overtuigend genoeg brengt, gelooft iedereen het. Verder zag ik een 'Alimentation générale' gespecialiseerd in 'Turks-Griekse-Franse-Chinese-Japanse-Spaanse voedingsmiddelen', aldus het uithangbord. Dat vond ik zo grappig, die combinatie van zulke uiteenlopende landen. Maar ik geloof dat ik toch meer van de Turks-Griekse-Zweedse-Deense-Portugese-Vlaamse keuken ben. Mijn wandeling eindigde met een warme chocomelk bij café St Pierre. Daar maakte ik deze nieuwe poster. Ik kan het iedereen aanraden, een middagje stadssurfen.
